Théotime Langlois de Swarte, biolina
Tanguy de Williencourt, pianoa
Reynaldo Hahn (1875-1947)
Chloris (arrangement)
Robert Schumann (1810-1856)
Des Abends (Au soir): Extrait des Fantasiestücke op. 12
Frédéric Chopin (1810-1849)
Prélude op. 28 n°15
François Couperin (1668-1733)
Les Barricades mystérieuses : Second livre de pièces de clavecin (Ordre VI, n°5)
Gabriel Fauré (1845-1924)
Berceuse pour violon et piano op. 16
Après un rêve (arrangement): Extrait de Trois Mélodies op. 7
Richard Wagner (1813-1883)
Isoldens Liebestod (Mort et transfiguration d’Yseult): tiré de Tristan und Isolde Transcription de Franz Liszt, S. 447
Reynaldo Hahn (1875-1947)
L’Heure exquise (arrangement) : Extrait des Chansons grises
Gabriel Fauré (1845-1924)
Sonate pour violon et piano n°1 : op.13 en la majeur
Allegro molto
Andante
Scherzo. Allegro Vivo
Finale. Allegro quasi presto
Abenduaren 9tik 15era —16:00etatik 19:00etara bitartean— etor zaitezke gonbidapenen bila Azkuna Zentroa Alhóndiga Bilbaora.
Bi gonbidapen emango dizkizugu pertsona eta kontzertu bakoitzeko.
Proust usu joaten zen Ritzera. 1907an, musika-afari bat antolatu zuen han, zeinean Faurék parte hartu behar baitzuen, baina bertan behera geratu zen azken unean. Kontzertu intimo hori hamalau gonbidaturen aurrean egin zen, eta beste hemeretzi entzule gehitu ziren. Programa hura kontu handiz berregin dute Théotime Langlois de Swartek eta Tanguy de Williencourtek; Pariseko mende-amaierako aretoetako intimitatea gogorarazten du, eta Denbora galduaren bila obraren orrietan islatutako musika-unibertso emankorrera eramaten gaitu.
Proust, musika-programatzaile? Á la recherche du temps perdu (Denbora galduaren bila) ezagutzen dutenek erdizka baino ez dira harrituko, musikak leku garrantzitsua baitu haren lanean. Bere historia osatzeko, berarentzat jotzeko eskatu zien artistarik onenei. Ez da oso ezaguna noizbehinka musika-emanaldiren bat antolatzen zuela; adibidez, 1907an Ritzen antolatu zuen afari-kontzertu intimo hura. Proposamena erraza da, beraz: entzungo al dugu Proustek entzun nahi zuena eta bere gonbidatuei entzunarazi nahi ziena, musika frantsesaren sustraietan murgiltzen den programa honetan? Proustek keinu wagnertarrarekiko sentitzen zuen liluraren lekukotza ere bada programa hori, non Faurék leku berezia baitu. Badakigu, jakina, Proustek asko estimatzen zuela Fauré; haren ustez, garai hartan Frantziako musika-eszenaren figura nagusia zenaren lurrin sotila zerion Vinteuil Sonatari. Faurék izan behar zuen gau-emanaldi hartako ohorezko gonbidatua, baina azken unean uko egin zion.
Bi egun geroago Reynaldo Hahn-i idatzi zion gutun batean, programaren izaera eklektikoa deskribatu zuen Proustek. Haren garaiko konpositoreak iraganeko maisuekin eta maisu berriagoekin batera aurkeztu ziren: Fauré, Wagner, Schumann, Chopin eta Couperin.
